Hipopotamica Honorata leżała na hamaku obok swego małego domku. Tuż obok pysznił się jej ogródek. Miała tam różnego rodzaju kwiaty. Niebieskie chabry, żółte hiacynty, kolorowe chryzantemy i czerwone hortensje. I choć jej ogród był wspaniały, to Honorata szukała nowych odmian. Chciała, by jej kwiaty były niezwykłe. Chroniła te, które już miała. Otaczała je troską i mówiła do nich. Nie chciała, by zwiędły. Niebo nad jej ogródkiem zawsze było bezchmurne. A ona szanowała przyrodę. Marzyła, by zdobyć do swego ukochanego ogródka orchideę. Nie miała wielki oczekiwań – pragnęła tylko jednej. O swoich marzeniach opowiedziała tygrysowi Horacemu, który obiecał pomóc. Miał przywieźć kwiat ze swoich licznych podróży. W zamian chciał zadbania o jego ogród. Honorata wyraziła zgodę i obiecała chronić jego kwiaty.
Orchidea okazała się królową wśród kwiatów Honoraty. Pięknie wyglądała i równie cudownie pachniała. Jej właścicielka dbała o nią i chroniła przed humorami natury. Cały ogród wyglądał teraz cudownie. A o aromatach wydobywający się z ogródka mówiło całe miasteczko. Honorata była dumna ze swego dzieła i poczuła się jak bohaterka.