Witam!
To znów ja i chciałbym podzielić się z wami moim wierszykiem.
Był sobie raz Geppetto, ciężką starzec miał pracę, bo czy dzień czy noc, ciągle strugał pajace. Raz zobaczył Geppetto, piękny kawałek drzewa -Och, ciekawe jak ten kawałek, piękny kawałek się miewa. Odpłynął myślami Geppetto, już myśl mu do głowy wraca -Wiem! Mam świetny pomysł, wystrugam sobie pajaca. I struga Geppetto pajaca, spływa mu z czoła pot słony, jeszcze tylko nogi zostały, Geppetto zasłania zasłony. Skończył Geppetto pajaca zastanawia się nad imieniem, dał mu na imię Pinokio, czy nie będzie on utrapieniem? I ożył Pinokio nagle, wyprawia najdziksze psoty, ukradł sobie dwa jabłka, przestraszył dzikie jenoty. Był w brzuchu rekina, został na chwilę osłem, lecz wszystko dobrze się skończyło, Pinokio stał się chłopcem.
Witam to znów ja, z moim kolejnym wierszykiem.
- Spójrz w okno tato! - Nadeszło już lato! - Ciepło się zrobiło! - Pięknie i miło! - Będę w piłkę grał! - Lodówkę pełną lodów miał! - Nad morze pojedziemy? - Hamburgery pyszne zjemy? - Lato to pora radosna... - Synku! Dopiero wiosna!
Czasem są dobre dni, a czasem złe – nie łam się, przytul się. To nie jest nic złego mieć zły dzień, gorzej jest jak ktoś na tym cierpi. Jak masz zły dzień, porozmawiaj z kimś. Rozmowa to nie jest coś śmiesznego, to nic takiego, nie zwracaj na to uwagi. A jeśli ktoś cię ktoś denerwuje, grozi, wyłudza od ciebie pieniądze… to możesz takie coś zgłosić komuś, np. rodzicom, nauczycielom… Polecam rozmowę. Rozmowa dużo ludzi sprowadziła na dobrą drogę, może tobie też się uda wyjść na dobrą drogę. Spróbuj!
Jestem w kl. 5, a już za raz będę kl. 6. Czasem aż mi ciarki przechodzą jak słyszę słowo gimnazjum. Szkoda mi trochę zostawiać tej szkoły, tu tyle zdarzyło się fajnych rzeczy, a takich drugich już nie będzie. Uczyłam się pisać, liczyć… w młodszych klasach. Teraz uczę się kątów, krain geograficznych i mianownika, i dopełniacza… Kiedyś przypomnę sobie o tej szkole – na pewno łza się w oku zakręci. Jacy byli tu super nauczyciele i inni fajni ludzie. Lata robią swoje i trzeba iść przed siebie. Szkoda, że czasem nie można zatrzymać czasu i dłużej pomyśleć, albo cały czas być małym dzieckiem.
